مزاج دهر تبه شد

سلام و احترام ممنون از زحمات شما

در زمان ناصرالدین شاه، انگلیسی ها خط آهنی به حرم عبدالعظیم کشیدند تا شاه - که خود را ظل الله! می نامید - با آن به زیارت برود، تقریباً در همان دوران، دریانوردی آمریکائی، یک قطار اسباب بازی به امپراطور ژاپن هدیه داد که با نیروی بخار حرکت می کرد. سه سال بعد که آن دریانورد به ژاپن برگشت، دید که ژاپنی ها با قطاری که خودشان ساخته اند، دو شهر را با خط آهن به هم وصل کرده اند. ولی ما هنوز هم ساختن یک لوکوموتیو که چه عرض کنم، در ساختن واگن های استاندارد برای قطارهایمان هم مشکل داریم. اتوموبیل و دیگر مظاهر صنعت را که همه شما بهتر می دانید.
ما آنقدر در شعر و تخیل و ایما و ایهام و جناس و تشبیه و استعاره، غرق شده ایم، که از دنیای واقعی بی خبر مانده ایم. شده ایم جماعتی مخیل و مقفی و موزون ( که البته این اواخر مقفی و موزون را بی خیال شده ایم که این خود جای شکر دارد ).
حافظ شاعری بود که در زمان خودش اشعاری می گفت - البته دلنشین - که هنوز هم خواندن اشعارش خالی از لطف نیست. فقط همین.
این همه فلسفه بافی و تعبیر و تفسیر، به نظر من کار بیهوده ایست.
مجبورم بیتی از خود حافظ بیاورم:
کِی شعر تر انگیزد؟ خاطر که حزین باشد ****** یک نکته در این معنی گفتیم و همین باشد

دکتر محمود درگاهی نویسنده ی کتاب فوق٬استاد تمام رشته ی ادبیات فارسی دانشگاه زنجان هستند و کتاب فوق را در انتقاد به «حافظ ستایان» نوشته اند و در مجامع ادبی به حافظ ستیزی مشهورند.کتاب فوق را نخوانده ام ولی یادم هست تقریبا ۱۵ سال پیش با یکی از دانشجویانشان درباره ی حافظ مناظره ی مکتوب داشتند که در نشریات محلی بصورت سریالی چاپ میشد.متاسفانه این مباحثه به مجادله کشید و کم مانده بود به فحش و فحشکاری بکشد که متوقف شد.

کتاب خوبی است اما نثرش گاهی پیچیده می شود

حافظ شاعر افسانه ای ایران زمین است و هرچه از او بگوییم، باز هم چیز تازه ای رو می کند. ای کاش درک کنیم که دیوان حافظ برای فال گرفتن و رمالی نیست، بلکه برای اوج گرفتن روان خسته آدمی در هر زمان و روزگاری است.